11 Nisan 2009

EDA HANIM TAKTİMİMDİR


01/04/2009 Çarşamba
Doktor onbeş gün önceki muayene dedediki " Artık her hafta geleceksiniz NST ye bağlanmalısın ve benimde içim rahat etmeli"
Bu bebeği nekadar zorlukla içimde tuttuğumu sona yaklaştıkça da korkulara sarıldığımı ama her tekmesinde sağlıklı olacağının sinyalini verdiği için huzur duyduğumu beni takip edenler biliyorlar...1 Nisan günü bebeğim 39 hafta artı 1 günlük oldu...Yani dokuz ay birinci gün...NST ye bağlandığımda artık tek başıma sol bacağımı kaldıramıyordum...Annem ve ebe hemşiresi yardımları ile bana hem moral verip hemde yaklaşan doğum için cesaret veriyorlardı...NST sonucu mükemmeldi doktorum 20 Nisan gününe hastanede oda ayırttı ve benim artık fazla dolanmamamı istedi...Bende sürekli yatacağımı mümkünse de 20 sinden evvel doğurmıyacağımı çünkü Boğa burcu bir kız istediğimi söyledim...Tabii ben başıma gelecekleri nereden bilebilirdim ki:(...
Hastaneden çıktığımızda herkesi aradım 3 kilo 200 gram olmuş ama artı eksi 200 gram hesaplayın işte ben annemle işkembeciye gidiyorum dedim...Bu işkembe olayıda çok komedi kaç kadın buna aşermiştir ki...
Taksiden inerken aşağıdan bıçaklanıyor gibi bir his hissettim hatta anneme de söyledim...Annem sol kasığımda başı oluğundan bunun olabileceğini söyledi...
02 Nisan 2009 Perşembe saat SABAH 03:00
Sol kasığımda taşıdığım için aort damarımın üstüne geleceğinden zaman zaman saplanan sancılar için pozisyon değiştirmemi ve rahatlamamı söylemişlerdi...Peki değiştiriyorum ben bu pozisyonu da neden acı geçmiyor :(. Yatağın içinde aorta gelen bebeği ordan kaçırmak için elimden geleni yaparken ağrı geçmiyordu yarı uyur yarı uyanık nekadar cebelleştiğimi bilmiyorum....Derken öksürüğe bağlı altıma kaçırdım sandım ve iki kere iç çamaşırı değiştirdim...Aklıma gelmiyorki doğum sancısı çektiğim ve suyumun gelmeye başladığı :D...Derken ne oluyor yahuu diye banyoya giderken suyun geldiğini anladım su geldikçe bacaklarımın bağı sökülüyordu...Oğlumda biz günümüzü alıp doğuma gitmiştik ben de habire yahuu bu doğum sancısı nasıl ki der dururdum :D Allahtan başka birşey dileseymişim ya...
"Koridor ve antrede olamaz gelemez daha çok erken 8 aylık olmaz olamaz" diyerek dolanırken
kendine gel kızım dedim gelen su pembeydi suyun renkli olması belkide içerde bir sorun oluğu anlamına da gelebilirdi hemen eşimi ve oğlumu kaldırdım...Buna benzer bir durum yaşadığımızdan 19 haftalık gebeyken kanama ile hastaneye kalırıldığımdan onlar gene öyle birşey sandı suyum geldi desemde inandıramadım evimin direklerini...
Hastaneye gittiğimde içime turnusol kağıdı koydular ve renk değiştirmesini beklediler gerçekte suyum mu geldi ne oldu ancak böyle anlaşılıyormuş....Daha önce kimya dersinde dişimize yapıştırdığımız turnusol kağıdının eline düşmüştüm işte :D ...Hemşire NST yi doğru bağlıyamadığından "sancım var" dediğimde "ama burda sancı çıkmıyor" her dediğinde lav silahım olmadığı ve püskürtemediğim için lanetler okurken eşim ve oğlum bize verilen odaya geçmiş uyuklama pozisyou almışlardı bile...Kadın sonunda NST nin kemerini sıktığında 05:05 de gelen sancıyı gördüğünde " Sizin çok sancınız varmış " dediğinde nerdeyse kadına atlama üzereydim...Koşarak doktora ve eşime haber verdiler...Eşim son kararınız mı dedi ve evde unutulan kamerayı almaya gitti...
Sancım çok kızım ufak aklıma bir sürü şey geliyor acıdan çok ne varsa odaklanmaya çalışırken işkembeden dolayı acaba sarımsak kokuyormuyumdur diye bile düşünmedim değil...
Saat 06:00 gibi beni amelliyata alıdılar...Narkoz veren kişi "öksürüğün var mı?" dedi bende bronşitim yeni geçti dedim...Sersemletilmek isteyip sondanın sonradan takılmasını istediğimden onlarda gerekeni yaptılar...Bir ara tam Doktorum beni keserken uyandığımı anımsıyorum ama herkes bağırıyordu göğsüm inip kalkmıyor nekadar istesemde nefes alamıyorum doktor kesiyi yaparken bağırdığı kelimeleri kafamakazıdım ki uyanınca söylediğimde bana inansınlardı...Ama hala nefes alamıyordum...Sonunda dua edip biran önce tekrar uyumak istediğimi anımsadığımda boğazıma sokulan boruyu ve canımın yanmasını anımsıyorum...
Kendime gelmeye başladığımda başımda bir sürü insan vardı ve doktorum " Çok bitkin bir halde tansiyonunu kontrol ettik ama bir ara 16 oldu solunum yetmezliği bizi mahvetti" dedi.Biliyordum ama konuşamıyordum çünkü boğazımdaki acı çok kötüydü ...Yatağıma yatırdıklarında öksürüğümde ikiye ayrıldım sandım...Kan kusuyordum ama hepsi geçecekti...
Bebeğim 47cm. 2 kilo 780 gramdı...Çok güzeldi ve O nun gibi erken doğanlar yoğun bakımdayken bebeğim benim yanımdaydı...Allaha şükürler olsun ki Edam sağlıklıydı...Solunum yetmezliğine bağlı ciddi bir komplikasyon yaşadığım sezeryan amelliyatında bazı şeyleri kesildiğimi dahi duyduğumu doktoruma söyediğimde bunun olabileceğini ama bunu çoğu hastanın unuttuğunu söyledi...Amelliyata girerken ne olacaksa bebeğime değil benim başıma gelmesi için dua ettim çünkü bebeğimi çok istemiş ve O nu kaybetmektense canımı vermeyi yeğlemiştim...Çok şükür Allah beni sevdiklerime ve yavrularıma bağışladı...
Eda şimdi 9 günlük sürekli uyuyor kilosu ve günü tamamlandığında daha bir cıvıltı dolacak evimiz biliyorum...Koç burcu oldu :D .Nasıl güçlü bir kız...Onun gücü bana kuvvet verdi ve daha çabuk toparlandım...
Sancısını çekmek bile çok güzeldi...Hayatta şu an benim için tek önemli şey yuvam...Birbirimize sevgimizle güç verip şu birkaç günüde atlattıktan sonra ver elini baharın en güzel geldiği yer olan boğaz....
Bu yazımı beni bu macerada yazdıkları ile cesaretlendirip, en üzgün zamanlarımda dahi bana deste olan arkadaşlarıma adıyorum....
Sevgilerimle...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Portakalmavisi bir; hüzünleri dibine kadar yaşamadan terketmeyen, sonrasında da ardına dönüp bakmayan hüzünbaz zamanlar cambazı....

pin

yukarı